دم سال تحویل توی کوچه ما یکی چشم به راهه

یه مادر که بچش تو عکس جوونیش مثل قرص ماهه

خودم دیدم هر سال که این سبزه ها رو براش کاشته با عشق

هنوز لای قرآن براش عیدیاشو نگه داشته با عشق

۳۵ ساله یه شاخه شقایق توی هفت سینه

۳۵ ساله که دوره خوشی هاش یه میدون مینه

امیدش نمرده ۳۵ ساله که حالش همینه

دلش بیقراره هنوزم تو شبهاش پر از خواب جنگه

الان چند ساله نمیبینی چشماشو گوشش به زنگه

همین آرزوشه یبار دیگه دستاشو محکم بگیره

همین آرزوشه میخواد خنده هاشو ببینه ببینه

۳۵ ساله یه شاخه شقایق توی هفت سینه

۳۵ ساله که دور خوشی هاش یه میدون مینه

امیدش نمرده ۳۵ ساله که حالش همینه